Abdijhoeve

De Abdijhoeve dankt zijn naam aan de verbinding met de naastgelegen actieve Abdij en is met zijn originele wandbekleding en het aanwezige glas in lood een historische en moderne accommodatie ineen; met respect voor de afkomst is er in fases comfort en rust ingebracht, in kleuren van weleer en met hedendaagse toevoegingen.

“Glas in lood biedt helder zicht”

De Wagenschuur biedt een ruime conferentiezaal en de voormalige boekbinderij biedt nu ruimte aan prikkelarme slaapvertrekken waar men zich in alle rust terug kan trekken. De Hooischuur is een thuis voor de Groene Kapel met daarnaast tevens een conferentiezaal, een eetzaal en wederom prettige sobere slaapkamers. Als een zacht en herkenbaar leidmotief verbinden de ruimtes zich door het aanwezige kruis van keramiek met daarin alpha en omega, een kruis dat geruisloos overal met u meegaat en voor thuiskomen staat.

In de Abdijhoeve is er ruimte voor meerdere groepen tegelijk; voor iedere groep is er een stilteruimte, een conferentiezaal en een eetzaal. Onze gasten hebben ieder de beschikking over een kamer met eigen douche en toilet. Alles is zodanig ingericht dat groepen ongestoord bij ons kunnen verblijven.

Vroeger en feiten

In oktober 1945 kwamen de eerste tien monniken uit Oosterhout aan op het grondgebied van kasteel Slangenburg te Doetinchem. Ze arriveerden met een vrachtwagen, in het geurende gezelschap van één varken en twee kippen. Bij aankomst werd meteen het eerste ei gelegd, wat één van de monniken de uitspraak ontlokte dat het ongetwijfeld “een vruchtbare stichting zou worden”. Niets bleek minder waar, want op 30 april in het jaar 1949 werd de eerste steen gelegd van de Abdij, met als inscriptie: “In petra stabilitus non concutior” wat “op de rots gegrondvest sta ik pal” betekent. Inmiddels staat het gebouw niet slechts ‘pal’ maar ook ‘paf’, daar de nabijgelegen Abdijhoeve een transformatie heeft ondergaan waarvan men dat nu eenmaal gaat staan. Het is niet verwonderlijk te noemen dat de Abdij monniken huist en de Hoeve in zijn vroegere functie een onderkomen aan stieren bood, maar inmiddels is eenieder die rust zoekt er welkom; om er te onthaasten, genieten en tot zichzelf te komen.

“Niet enkel een huis voor monniken en stieren”

Wie in zijn gang over het prachtige gebied de Abdij beziet, zal opmerken overal stenen van verschillende grootte in het klooster te kunnen ontwaren; want ter versiering zijn tijdens de bouw grijze stenen van de gebombardeerde kerk van Arnhem gebruikt, om – opdat wij niet vergeten – zich hier opnieuw in religie thuis te weten.